Ciekawostki nie tylko serwerowe

Na początku była liczba. Historia komputera, jako maszyny liczącej zaczyna się już kilka tysięcy lat przed naszą erą. Bo czymże innym były najróżniejsze próby zgromadzenia informacji liczbowych, podejmowane już przez starożytnych.

W IV wieku p.n.e. urzędnicy-kapłani stosowali mnemotechniczny system glinianych żetonów. Kilkucentymetrowe gliniane żetony o geometrycznych formach, np. kul, półkul, stożków czy prostopadłościanów były wyobrażeniem liczb, jedynek, dwójek, trójek. Kapłani udoskonalili system żetonów umieszczając je w glinianych kulach. Na kulach dodatkowo odciśnięty był wzorzec danej liczby - symbolu. System ten, kapłani odkryli w 3100 roku p.n.e. W kulach znajdowały się odpowiednie ilości żetonów, o wartości odpowiadającej danej transakcji. Był to sposób na zapamiętywanie liczb oraz rodzaju towarów i stanowił on „bazę pamięci” dla systemu gospodarczego. Kule-kartoteki, stanowiły coś w rodzaju katalogów a żetony można byłoby porównać do folderów. Stan taki trwał do czasu gdy wynaleziono pismo piktograficzne, które zastąpiło żetony.  I o ile zamknięcie słowa w obraz czy opracowanie dla niego wizerunku ideograficznego był sprawą stosunkowo łatwą tak droga abstrakcyjnego pojęcia liczby do ubrania ją w symbol graficzny była jeszcze długa. Liczby zapisywano przez długi jeszcze okres dziejów w najróżniejszych postaciach do czasu upowszechnienia się arabskiego systemu liczb, który na dzień dzisiejszy wydaje się być idealny. Ale tak naprawdę całkowitą abstrakcję liczby oddają dzisiejsze systemy komputerowe.

Oto co wspólnego maja komputery z tkactwem. Zapis komputerowy to kod, zawarty w postaci otworów na karcie perforowanej, w systemie liczb. Tak, tak właśnie było kiedyś. Choć historia kart perforowanych sięga jeszcze dalej. Kart perforowanych do zapisu informacji użyto po raz pierwszy w 1787 roku. System ten opracował francuski tkacz Robert Falcon i użył go sterowania pracą krosien mechanicznych. Udoskonalony później przez Josepha Jacquarda, system stanowił wyrafinowany szczyt ówczesnej techniki tkackiej. Podobnie jak w dzisiejszych komputerach, bitowe wartości jeden lub zero zawierają informację, tam oznaczały miejsca innego koloru nici. Zmiana karty powodowała zmianę wzoru. A więc zmianę wykonywanego programu.

Zamysł pierwszego kalkulatora zrodził się w głowie angielskiego matematyka Charlesa Babbage w 1832 roku. Podjął on próbę zbudowania maszyny, którą nazwał „silnikiem analitycznym”. Pamięć urządzenia miała przechwytywać dane i wyniki obliczeń, liczyć i sprawdzać. Jednak poziom techniki z początku XIX wieku nie poradził sobie z tym wyzwaniem. Silnik analityczny był tak złożoną konstrukcją, że nie znaleziono sposobu w jaki można by go zbudować.

Kart perforowanych do dokonywania obliczeń po raz pierwszy użyto w 1890 roku. Pracownik amerykańskiego Urzędu Statystycznego, Herman Hollerith, zastosował je podczas spisu ludności. Otwory w odpowiednich miejscach symbolizowały odpowiedzi na pytania. Karty przechodziły przez maszyny wyposażone w specjalne pędzelki, które w miejscu otworu powodowały przepływ prądu. Maszyny Holleritha pracowały, jak na tamte czasy, wprost błyskawicznie. Dzięki temu znalazło się dla nich stałe zastosowanie. W 1896 roku Hollerith, stał się twórcą i właścicielem firmy Tabulating Machine Company, która później została włączona w skład największej na świecie korporacji produkującej sprzęt komputerowy - IBM.